OOPS....

Dag allemaal,

Wat een tijd heb ik achter de rug en die tijd is nog lange niet voorbij…

Ik ben veelal aant werk geweest. Het is een gekkenhuis en ik werk mijn bips af(zoals ze dat in het engels zeggen ;) )
Het wordt hopelijk nu allemaal iets beter, is wel hoogtijd voor dat. Gemiddeld 60 uur in de week werken is niet echt goed voor je welgesteldheid en je arbeidssatisfaction.

Toen ik net begon was het allemaal goed, we hadden genoeg staff, de mannen waren goed te handelen. Maar mijn RD(residential director) begon haar true colors te openbaren. Aangezien ik haar assistent ben is het mijn taak om naar hoe toe te vertalen hoe het allemaal gaat tijdens een dienst met mijn andere collega’s.
Cece(RD) had naar mij al verteld dat ze het niet fijn vond om met Marci, een collega, te werken. Ze zei dat Marci niet openstond voor veranderingen en dat het misschien beter was om haar over te plaatsen naar een ander huis. Ik vond dat nogal drastisch en vind dat je niet kan verwachten van iemand die al 4 jaar in het huis werkt veranderd in minder dan 6 maanden. Je zal kleine veranderingen zien wanneer je werkwijze wil veranderen, maar zeer snel en direct in de manier je het wil hebben, zal het niet gebeuren. Cece wil naar mijn mening te veel in 1 keer veranderen, dit kan staff niet aan, laat staan de mannen in het huis. Ze zijn allemaal mentally challenged en zullen veranderingen niet voor lief nemen en zullen er aan moeten wennen en er naar toe leven. Een routine kan je natuurlijk niet zo maar onderbreken en er een andere routine ingooien.
Maar Cece wilde Marci dus eigenlijk gewoon weghebben en dat is er uiteindelijk ook gelukt. Cece heeft Fred, haar baas, verteld van haar ideeën en hij zei dat het wel een goed idee was, maar dat Marci wel de keuze heeft. Zo heeft Cece het niet gebracht naar Marci, ze heeft gewoon gezegd dat ze overgeplaatst zou worden naar een ander huis. Een rare manier van iemand die al 4 jaar geapprecieerd wordt in het huis weg te krijgen. Marci was er ook helemaal niet blij mee. Maar het verhaal heeft wel een happy end voor Marci….ze heeft een heerlijke week vrij gehad na haar bruiloft en ze is enorm blij nu dat ze in het andere huis werkt!
Nadat bekend was dat marci zou vertrekken, heeft Russ, de nachtdienst zijn ontslag ingediend. Hij werkte ook al 4 jaar in het huis en was niet blij met hoe het allemaal ging en de veranderingen die Cece wilde inbrengen. Dus hij was er klaar mee.
En nu kan ik ook zeggen dat de situatie in het huis ook niet goed was. Cece wil de mannen het liefst zo natuurlijk mogelijk laten leven, zo weinig mogelijk medicijnen, terwijl ze echt wel medicijnen nodig hebben. Zo natuurlijk mogelijk eten, waar helemaal niks mis mee is, maar we absoluut het budget niet voor hebben, wat dus betekent dat er altijd te weinig voedsel in het huis is. Dit is natuurlijk niet goed en was ook zeer frustrerend.
Na het vertrek van Russ en Marci ging het allemaal bergafwaarts. Scott, andere collega, had steeds meer last van migraine en belde dus vaak ziek. Daarnaast werkte ik gedurende de dag en Jen werkte 4 nachten. We hadden nog 2 staff nodig om alle diensten op te vullen en dan de diensten voor Scott, wanneer hij ziek was.
Een stress situatie om het rooster te vullen en een stresssituatie voor de mannen, omdat er geen consistentie in het huis was.
Iedere dag met iemand anders werken is geen pretje, je raakt er aan gewend, maar in feite voelt het alsof je alles alleen doet. Je hebt een tweede lichaam in het huis omdat je met zijn tweeen op dienst moet zijn.
Toen kreeg Scott een ongeluk met zijn knie en hij is ziek voor een lange tijd. Tot de dag van vandaag is hij nog niet terug en komt waarschijnlijk ook niet terug.
Ik heb veel diensten opgepakt, verantwoordelijkheidsgevoel naar werk, maar ook voor de mannen om ze toch nog iets van consistentie te geven. Twee weken geleden was ik er helemaal klaar mee en had een hoofdpijn die niet over ging. Geen pretje en teken dat er toch echt wel wat moest veranderen.
En dan hebben we het nog niet eens over het gedrag van mijn bazin gehad. In het begin was ik wel content met haar, maar naarmate de tijd voorbij ging, kwamen haar ware kleuren boven en wist ik niet in hoeverre ik haar kon vertrouwen. Ze heeft Marci weggewerkt en Russ heeft ontslag genomen. Cece vertelde mij dat ze er blij mee is en er niet om rouwde dat hij wegging. Maar verder geen actie ondernemen om nieuw personeel aan te nemen…Ze heeft de taak om het rooster te maken aan mij gegeven, wat ik niet erg vindt, organiseren kan ik wel, maar ze maakte het me een beetje onmogelijk om het geheel te voltooien met alle open diensten. Ik belde iedere dag tijdens mijn dienst iedereen af om te vragen of ze kunnen werken. Tot nu toe iedere keer nog gelukt om het rooster vol te krijgen, ook met hulp van Fred. Fred is de area director en kan mensen van andere huizen trekken om in ons huis te werken. Maar nog werd er geen nieuw personeel aangenomen en was Cece alleen maar met haar priveleven bezig. Als een RD zal je toch iets sterker in je schoenen moeten staan dan iedere keer op het werk verschijnen en beginnen te huilen. Als je privé even helemaal niet goed gaat, das prima en dat kan, maarbij haar is het iedere keer en ik doe het wel begrijpen, maar ik wil ook gewoon mijn werk kunnen doen met de mannen en niet daarnaast ook nog maatschappelijk werken spelen voor mijn RD. En nu is het ook zo dat ze het niet makkelijk heeft, ze is zelf niet 100% gezond en haar man heeft nu net een operatie gehad. Ik zou tijd af nemen om alles weer op een rijtje te krijgen of nadenken of deze positie in het huis wel de juiste is, als ik haar was. Dit brengt alleen maar een negatieve sfeer in het huis en in het team. Als ik verhalen van andere huizen hoor over hun RD, dan ben ik jaloers en kan ik wel door de grond zakken wat Cece allemaal doet, of eigenlijk niet doet.
Wat er ook aan de hand is allemaal, ik kan nog steeds mijn vinger er niet opleggen en onder woorden brengen. Ik baal er enorm van dat het allemaal zo gaat, maar ik hou van mijn werk! Collega’s met wie ik allemaal werk zijn leuk en aardig en goed om mee te werken. De mannen zijn geweldig! Niet altijd, ze hebben ook zo hun humeur. Iedere keer weer een uitdaging. En dat maakt het werk wel zwaar en is het dus eigenlijk niet goed om zo veel te werken….dat brandt je op.
Als ik collega’s bel om een shift op te pakken, dan nemen ze in de eerste instantie niet op, maar wachten tot ik een voicemail inspreek en dan bellen ze direct terug. Ze zeggen tegen mij wel Ja om een shift op te pakken, maar tegen Cece zullen ze allemaal nee zeggen en ze willen niet met haar of voor haar werken…Zegt toch al heel wat…
Maar met Cece valt niet te praten, ze sweettalks iedereen en doet dan weer huilen en wil begrepen worden dat het allemaal zo erg is wat haar overkomt. Zeer irritant.
Bij mij is het punt bereikt dat ik puur zakelijk met haar zal praten en zo min mogelijk het persoonlijke in ga, puur RD en ARD zaken, zodat we verder kunnen in het huis. Is een vrij lastige opgave, aangezien zij geen linken ziet en het denkwerk niet snapt. Ook vergeet ze dingen die ze gezegd heeft of ik tegen haar gezegd heb om het allemaal zo goed mogelijk te laten verlopen! Irritant!!!!
Maar complimenten geeft ze me wel en vind dat ik zeer goed werk met de mannen, zelfs de dokters zien verschil in de mannen, evenals Fred en Sharon(is dan weer Fred’s baas). Dus ik denk dat ze mij niet aant wegwerken is.
Het is niet doable met haar te werken, je weet niet wat je aan haar hebt en wanneer ze er wel of niet zal zijn.
Basically ben ik de RD en de ARD en hou het huis staande samen met Jen, op dit moment mijn enige vaste collega.
Andere collega’s van andere huizen waar ik mee werk, zeggen mij ook dat ik eigenlijk het hele huis run en me benen uit mijn lijf loop voor de mannen. Doet me goed, maar is natuurlijk niet hoe het zou moeten zijn.
Gesprekken met Fred en Sharon heb ik ook gehad, maar met weinig resultaat, ze nemen het op voor Cece, dus ik zeg dan maar niet te veel om mijn positie niet awkward te maken in het huis en in de organisatie.
Er is nu net een nieuwe nachtdienst aangenomen voor 4 nachten en Jen is naar de dag gegaan en we hebben een vast persoon die de andere 3 nachten doet. Dus we hebben nu in theorie nog 2 staff tekort, maar door de 3 nachten die opgevuld zijn, nog maar 1. Het gaat dus de betere kant op nu, maar er moet wel degelijk iets gebeuren met mijn RD.
Ik hoop dat het management hun ogen eens gaat openen.
Ik ben er in ieder geval klaar mee en ik werk volgens het boek en zal dus naar het management vertalen wat er gebeurt in het huis. Medicijnfouten, restraints met de mannen, geen communicatie of weinig en geen ass covering meer.

Maar mensjes, begrijp me niet verkeerd ik hou van mijn werk!!!!Lijkt er misschien niet op, maar het is heel leuk en verder heb ik ook een hele leuke tijd!!

Als ik dan vrij ben, doe ik me heerlijk vermaken.

Kleine update wat er allemaal gebeurd is in mijn vrije tijd:

Ik heb mijn verjaardag gevierd, in de lokale bar hier met een stel vrienden, was superleuk, gezellig, mooi feestje.
Eerder die dag heb ik een superleuk kadootje gekregen!Shannon is bevallen van een gezonde dochter, Aurora Lily Smith!!
9 mei is een dag om niet te vergeten!
Die zondag ben ik dan ook naar het ziekenhuis geweest om Aurora te zien. Heel leuk, wat een poepie!! ;)

Verder doe ik naar Boston gaan, blijft een geweldige stad. Naar optreden van Jon’s band. Of ik vermaak mezelf met een goed boek en het strand etc….

En ik heb allemaal leuke dingen in het vooruitzicht. Naar Red Sox game, waar ik ook al geweest ben 8 april, helemaal super weer om daar in het Fenway te zitten!! En nu is het seizoen natuurlijk weer helemaal begonnen, dus iedere dag weer een game kijken op tv. FIJN!!

In Juni ga ik naar Aerosmith, die optreden met the Dropkick’s. 4 dagen later ga ik naar No doubt.
En ik heb mezelf ook een verjaardagskadootje gegeven. Aangezien ik niet in Nederland was in Maart om naar Metallica te gaan, heb ik mijzelf een ticket gekocht voor Metallica in New York!!! Helemaal zin in!

En dan heb ik natuurlijk ook nog het groen monster! Das een hoofdstuk apart en zal ik nog even voor mezelf houden ;)


Tot de volgende keer!

Dikke kus en knuffel uit Middleboro.